Agora sokaklarında anlatılır her zaman, çiftçi Trygaios'un hikayesi. Aristophanes de Trygaios'u temel karakteri yaptığı "Barış" komedyasını yazmaya koyulmuş. Bitirdiğinde bir de Aristophanes'in gözünden göreceğiz Trygaios'u.

Trygaios, şu bir türlü bitmeyen Peloponnessos Savaşları'ndan öylesine bunalmış ki olur olmadık yöntemlerle gökyüzüne çıkmayı, tanrıları bulmayı ve onlardan hesap sormayı kurmuş kafasında.. Hatta kurmakla da kalmamış yeltenmiş de…

Türlü yöntemler denese de en akılcı yolu bulmuş sonunda… Dün, bugün hatta belki yarın da "barış"tan söz etmek, barışı istemek vb kavramlarla yaşamak ya da düşünmek boktan işlerle uğraşmak olarak sayılacağını varsayabiliriz.. Trygaios da bunu görmüş olmalı ki gökyüzüne tanrılara savaşların hesabını sormak için çıkarken, Pegasus'u kullanmak yerine kendine bir bok böceği bulmuş ve bu yolculuğa onunla çıkmış. Ne de olsa boktan bir iştir yaptığı…

Her zaman ulvi, masalsı gerekçeleri vardır savaşların, yoksa ekonomi politik vs. kimin umurunda… Belki de ilk dünya savaşı denebilecek bir savaş olan Troya Savaşı'nın dibi de bir hatun meselesi değil mi! Helene, Menelaos'u bırakıp Paris'le elele Troya'ya kaçınca, haber dünya gündemine bomba gibi düştü… Bütün Yunan elleri toplanmışlar, "gün namus günüdür" deyip yollara düşmüşler, denizler aşmışlar. Ta Habeş'ten bile gelenler olmuş Paris ile Helene'yi savunmak için. Hep böyle anlatırlardı…

Yunan şehirleri peşpeşe gelen Pers saldırılarını öteleyip başlarını kaşıyacak vakit bulabildiklerinde, savaş alışkanlık yapmış olmalı ki birbirleriyle didişmeye başlamışlar. Bugünün Yunan dünyası da çok çocuklu bir aile gibi. Ana baba da yok başta tabii şöyle evi bir çatı altında tutacak, çekip çevirecek.. Hani çok mu gerekli bilmem ama öyle işte… İki büyük abi başladılar bilek güreşine.. Ben daha güçlüyüm diye.. Bu iki abinin adı da Atina ve Sparta. Bilek güreşinin adı da Peloponnessos. Bu didişme başladığında doğan bir çocuk neredeyse ömrünü bitirecek ama didişme bir türlü bitmedi gitti.. Sıkılmış tabii Trygaios. Ne yapsam ne etsem de bu savaşı bitirsem diye başlamış düşünmeye.. Atinalı ve Spartalıları bulup tek tek konuşsa, savaşmamaya ikna etse uzun iş. E tabii Lysistrata'da olduğu gibi destekçileri de yok, ne yapsın!. Kısa yoldan tepeden bir çözüm düşmüş aklına. "Gideyim gökyüzüne de tanrılardan hesabını sorayım savaşın" demiş.. Türlü yöntemler denemiş yanlarına gidebilmek için. Bakmış olmayacak, boktan işler bunlar demiş ve aklına bok böceği gelmiş… Gitsem gitsem onunla giderim demiş.. Birlikte düşmüşler havaya, gitmiş bulmuş Olympos'un tanrılarını. Öğrenmiş ki, Savaş, Barış'ı gökyüzünde bir kuyuya hapsetmiş, başına da bir nöbetçi dikmiş.. Uğraşmış didinmiş Barış'ı oradan kurtarmış ve yeryüzüne indirmeyi başarmış…

Trygaios, Barış'ı yeryüzüne indirmiş indirmesine de, yeryüzüne barış gelmiş mi? Yanıtı belli.. Aslında yanıtı çok çok belli.. Azbuçuk Latince'ye bulaşmış olanlar bilir… "Belli", savaş sözcüğünün Latince karşılığı olan "bellum" sözcüğünün bir dünya çekiminden biridir…

Trygaios'un hikayesinin geri kalanını da gelecekte bir gün bir Fransızdan öğreneceğiz.. Aristophanes'in Barış komedyasının uyarlamasına eklediği bir eklenti ile anlatacak… Trygaios tarafından kurtarılan Barış yeryüzüne indirildiğinde ise, politikacılar, silah tüccarları ve bilimum tüm insanlar tarafından görmediği eziyet kalmamış… Her daim böyle sürüp gidecekmiş. Neyse ki biz yaşamayacağız o zamanlar.

Aisopos'un masalını bitirirken kullandığı bir ifade vardırdır ya hani; "… ve bu masal der ki…" der ve ana fikri baba fikri ne varsa döker ortaya… Adet yerini bulsun ve Aisopos'a biz de uyalım diyelim ve bu yazı da der ki diye bitirelim.

Bu yazı der ki barış ile uğraşmak, komik ve boktan bir iştir…

Yoksa bir komedyaya konu olmazdı ve Barış'ı getirmek için Trygaios ile bir bok böceği yollara düşmezdi…

E bu masal da böyle sürer gidermiş…